Thursday, May 19, 2011

നാളെ ഇനി ...!


                                       യാത്ര അനിവാര്യമായിരുന്നു..! ഇര തേടിയുള്ള ഓരോ യാത്രകളും പുതിയ അനുഭവങ്ങളായി.. ഞാന്‍ കണ്ട ദൃശ്യങ്ങള്‍  പുതിയമുഖം തേടിയുള്ളവരുടെ പരക്കംപാച്ചിലായി തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. പരസ്പരം പരിചയമില്ലാത്ത ഈ കൂട്ടായ്മകളിലും ഒരാള്‍ മറ്റൊരാള്‍ക്ക് സഹായകമാകുമെന്ന അറിയാതെവരുന്ന ആത്മവിശ്വാസം തന്നെയായിരുന്നു ഈ രാത്രിയിലും കൂടെ സഞ്ചരിക്കാന്‍ എന്നെ പ്രാപ്തനാക്കിയത് .പുലര്‍ച്ചെ വീടെത്തുമ്പോള്‍ നാളെയുടെ യാത്രകള്‍ കണക്കുകൂട്ടി , കിട്ടുന്ന രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ ഉറക്കം വരെ കൈവിട്ടത്  ഓര്‍മകളായി കൂടെ നില്‍ക്കട്ടെ..! എനിക്ക് ഉറങ്ങണം.! സുഖമായി..! കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ കൂട്ടക്കരച്ചിലുകള്‍ ഈ പുലര്‍ വേളയിലെങ്കിലും ഇല്ലാതിരുന്നതു അമ്മയുടെ മിടുക്കായി കരുതി അവളും സമാധാനിക്കട്ടെ..! ഞാന്‍ ഉറങ്ങുകയാണ്..! ആകുലതകളുടെയും നൊമ്പരങ്ങളുടെയും കഥകള്‍ പറയുന്ന മനസ്സുകള്‍ എന്നെ കണ്ടു പഠിക്കട്ടെ......! ഞാന്‍ ഉറങ്ങുകയാണ്..!

നമനം

ഞാനും  നടക്കുവാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു  ....!  തനിച്ചായിരുന്നു പലപ്പോഴും ..!   മുമ്പേ നടന്നു പോയവരുടെ കാലടികള്‍ പലതും മാഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു..!     നിലാവുള്ള രാത്രികളില്‍ നിന്‍റെ സമയം കുറച്ചു മാറ്റി വെച്ചുകൂടെ എന്ന് ഇന്നലെയും നീ ചോദിച്ചല്ലോ...  ?